De laatste dingetjes op het to-do-lijstje

Hoi iedereen,

Alleen de echte die-hards blijven nog over. Dus hier nog een keer een blog van mijn kant. Het zal een van mijn laatste zijn, want mijn tijd hier zit er alweer bijna op. Nog maar 2 weken en dan is Dimitri hier en dat betekent dat ik over 3 weken de eerste versie van mijn scriptie af moet hebben. Op 19 juli ga ik op de universiteit hier een presentatie geven en lever ik het verslag in bij mijn begeleider. Ik zal dan als ik terug ben in Nederland nog de laatste aanpassingen moeten doen.

Ik ben nu dus voornamelijk bezig met het analyseren van mijn data en het schrijven van mijn scriptie. Ik heb nog niet alle data dus daar wacht ik nog op, maar ik probeer zoveel mogelijk te doen zodat ik, als ik mijn laatste data krijg, die gelijk kan invullen en niet veel tijd meer nodig heb. Over stage valt dus niet zo heel veel te vertellen: ik ben vierkanten oogjes aan het creëren van het hele dag ‘vrolijk’ wegtikken op mijn laptop. Speciaal voor tante Lianne zal ik nog een foto maken van het ziekenhuis, maar daar valt vrij weinig aan te zien hoor ;)

Afgelopen week heb ik ook mee mogen lopen met een apotheker in de openbare apotheek en in het ziekenhuis. De apotheken zien er hier een beetje uit als de drogisterijen in Nederland, je kunt er echt van alles kopen en helemaal achterin, als je goed zoekt, is er nog een balie voor receptgeneesmiddelen. De apotheek waar ik mocht meelopen was echter geen onderdeel van een keten en hier was dit dus veel minder. Deze had al iets meer weg van een apotheek zoals we die in Nederland kennen. Opzich zitten er niet veel verschillen tussen de werkzaamheden van een apotheker in Nederland en Australië, maar het zorgsysteem werkt hier wel anders. Mensen hoeven hier namelijk niet verzekerd te zijn en betalen alles zelf. Dat betekent dus geen preferentiebeleid! De mensen willen hier zelf juist graag generiek want dat is goedkoper! Geen zeurende mensen aan de balies dus.. Wat een walhalla!

De werkzaamheden in het ziekenhuis verschillen wel veel. De apothekers komen hier echt op de afdelingen en zien ook de patiënten. Ik heb een halve dag mee mogen lopen met een apotheker die zich aan het registreren is en een apotheker heeft me hun werkzaamheden op de neonatale afdeling laten zien. Erg zielig om die kleine baby’s met al die slangetjes te zien! Maar het werk van de apotheker was echt interessant. In Nederland moeten ze ook maar introduceren dat de apothekers meer op de afdelingen komen en patiënten voorlichting geven over hun (ontslag)medicatie.

Naast stage, zijn we nu ook bezig om ons to-do-lijstje af te maken. Zo zijn we vorige week zaterdag naar Phillip Island geweest. Dat is ongeveer 2uur rijden vanaf Melbourne en staat bekend om de enorme pinguïnkolonie die daar leeft. Onderweg zijn we eerst naar Walu Koala and Wildlife Park gegaan, waar we alle Australische dieren hebben kunnen zien. Je kon voor $20 ook op de foto met een koala, maar dat vonden we een beetje aan de hoge kant dus hebben we geïmproviseerd (zie foto). Wel hebben we voor $2 een bakje kangoeroevoer gekocht en hebben we die kunnen voeren. Het voelde een beetje aan als een hond die uit je hand eet. Sommige kangoeroes hadden een volle buidel en dat was wel heel schattig om te zien. De buidel ziet er trouwens helemaal niet uit zoals in de stripverhalen, je ziet ze namelijk helemaal niet zitten en af en toe komt er een kopje of voeten uitgestoken, maar de opening zie je niet.

Tegen de tijd dat het ging schemeren, was het tijd voor de Penguin Parade. We waren er al voor gewaarschuwd dat het erg toeristisch zou zijn en we stonden er dus niet van te kijken toen er tribunes op het strand stonden. Helaas mochten we geen foto’s nemen, ook niet zonder flits. Op Phillip Island leeft een pinguïnkolonie van zo’n 60.000 pinguïns en toen wij er waren, kwamen er ongeveer 800 pinguïns aan land. Het is de kleinste pinguïn soort die er is die hier leeft en het waren dus echt schattige beestjes. Een beetje schijterig zijn ze wel! Ze komen aanzwemmen in groepjes van 3 of 4, maar dan durven ze het strand (naar hun huisjes) nog niet over te steken. Ze verzamelen zich aan de waterkant totdat de groep groot genoeg is en dan rennen ze het strand over. Hier kunnen wel verschillende pogingen aan vooraf gaan. Als er eentje terug de zee in rent, dan volgt de rest en begint het hele proces van voor af aan. Ze hebben ook een hele boardwalk aangelegd van het strand naar het visitor centre zodat je ze ook nog ziet als ze aan wal zijn. Op het moment zijn ze bezig met het bouwen van hun nestjes en zich klaarmaken voor het paarseizoen. Daar moeten ze blijkbaar voor oefenen en dus maakte ze veel lawaai en we hebben zelfs een stelletje gezien die de daad zelf ook aan het oefenen waren! Rond 7uur was het weer tijd om terug te rijden naar Melbourne en vonden we het toch wel de moeite waard geweest.

Komend weekend is het al laatste weekend dat we met zijn drieën zijn, daarna komen de ouders van Lieke en een week later ook Dimitri en zo loopt alles dus een beetje ten einde. Dat gaan we van het weekend dus maar even goed vieren. We moeten eerst nog alle drie ons onderzoek afronden, maar daarna gaan we allemaal op onze eigen manier nog even van dit mooie land genieten. Wat is de tijd voorbij gevlogen zeg! Maar stiekem kijk ik er ook wel al weer in beetje naar uit om mijn leventje in Nederland weer op te pakken en om iedereen weer te zien! :)

Heel veel liefs!